Kwas. Lewica w Polsce zamknięta w wieży z kości słoniowej.

W dzisiejszej polityce Polski, Lewica coraz bardziej traci kontakt z codziennymi problemami obywateli. Przypomina to średniowieczne zamki, gdzie władcy zamykali się w wieżach, odseparowani od reszty społeczeństwa. Lewicowi politycy zdają się funkcjonować w zamkniętych kręgach i bańkach informacyjnych, tracąc kontakt z rzeczywistością. Często zarzuca się im infantylne podejście, które ujawnia się w programach partii. Zamiast skupiać się na konkretnych rozwiązaniach, krążą wokół abstrakcyjnych idei i utopijnych wizji. Brakuje im zdecydowania w kluczowych kwestiach, takich jak polityka mieszkaniowa, reforma edukacji czy ochrona zdrowia. Programy pełne są ładnie brzmiących sloganów, które nie oferują praktycznych rozwiązań.

Zamiast budować mosty i szukać kompromisów, które mogłyby przynieść korzyści szerokiemu gronu obywateli, Lewica często wybiera konfrontację i dzielenie społeczeństwa. Polityka polaryzacji, którą prowadzą, jedynie pogłębia podziały i utrudnia współpracę na rzecz wspólnego dobra. Zamiast otwartego dialogu, mamy do czynienia z postawą, która wyklucza inne punkty widzenia, co prowadzi do dalszej izolacji i utraty kontaktu z rzeczywistością.

Dodatkowo, Lewica często promuje zjawisko cancel culture, gdzie osoby o odmiennych poglądach są publicznie potępiane i bojkotowane. To podejście jest toksyczne i negatywnie wpływa na zdrową debatę publiczną. Kultura unieważnienia prowadzi do cenzury i ograniczenia wolności słowa, jest to sprzeczne z ideą pluralizmu, zakładającą współistnienie różnych punktów widzenia. Zamiast stwarzać przestrzeń do wymiany myśli, słyszysz od tej strony politycznej zwroty wulgarne które dodatkowo eskalują konflikty, cancelowanie ucisza różnorodne tematy i opinie z dyskursu społecznego, co jeszcze bardziej izoluje lewicowe środowiska od rzeczywistości.

Przykład wydarzeń związanych z inicjatywą „Tak dla Rozwoju” który ma skupić się na wsparciu rozwoju inwestycji CPK i reakcjami lewicy, które zostały nazwane „Matysiakomanią” zostało niemal natychmiast uciszone. Od ogłoszenia tej inicjatywy na portalach społecznościowych Pauliny Matysiak i Marcina Horały (członka partii PiS) minęły dwie godziny od oficjalnego zawieszenia posłanki w partii. To doskonale ilustruje, jak Lewica reaguje na wewnętrzne różnice zdań i niezgodności. Zamiast otwarcie dyskutować i analizować różne punkty widzenia, partia często wybiera drogę uciszania i marginalizowania tych, którzy mają odmienną opinię. To prowadzi do sytuacji, w której partia staje się coraz bardziej jednowymiarowa i oderwana od rzeczywistości.

Czy Lewica jest w stanie wyjść ze swojej „wieży z kości słoniowej” i ponownie nawiązać kontakt z rzeczywistością? To pytanie pozostaje otwarte. Jednak bez otwartości na różnorodne perspektywy i gotowości do konstruktywnego dialogu, przyszłość lewicowych środowisk w Polsce może być coraz bardziej oderwana od realnych problemów i codziennych wyzwań obywateli.