Tydzień Młodego Teatru

W ramach Tygodnia Młodego Teatru (3.03-08.03) poznański Teatr Nowy gościł w

swoich murach młodych twórców i twórczynie, którzy udowadniali, że stawiając

pierwsze kroki w profesjonalnym teatrze, można myśleć o angażujących i

niebanalnych projektach. Prezentowano czytania performatywne, a także

„tradycyjne” spektakle, ukazujące szeroki warsztat zaangażowanych osób

twórczych.

Na szczególną uwagę zasługuje „Helena” w reżyserii Magdaleny Dąbrowskiej z

białostockiej fili Akademii Teatralnej. Reżyserka sięga po nietypowy materiał

dramaturgiczny, aby na kanwie wspomnień własnej babci tworzyć czułą opowieść

o prozie życia. Narracja prowadzona jest przez różne wspomnienia głównej

bohaterki – babci; od nieco frywolnych, zabawnych momentów po poważne,

podniosłe chwile wypełnione zadumą i tęsknotą. Aktorzy, w których sprawnych

rękach ożywiane są starannie wykonane lalki, nie wypowiadają na scenie zbyt wiele

słów – pada raptem jedno zdanie. Jednak nie jest to wyłącznie spektakl ruchowy,

niemy. Wszystkim działaniom scenicznym towarzyszy komentarz babci Heleny; ten

zabieg jest możliwy dzięki udostępnionym fragmentom wywiadu z bohaterką

(wówczas 93-letnią), który zarejestrowano w 2019 dla potrzeb zbiorów Historii

Mówionej Ludwika Zamenhofa w Białymstoku. Całokształt działań animacyjnych

(aktorskich) oraz dźwiękowych opatrzony dopasowaną scenografią i nastrojową

grą świateł, tworzy spójną, konsekwentnie budowaną i przemyślaną całość.

Jaka jest tytułowa Helena? Zdaje się, że zaskarbia sobie aprobatę i pozytywne

przyjęcie ze strony publiczności już od samego początku trwania spektaklu.

Widownia reaguje śmiechem na jej młodzieńcze historie i rozterki. Z równym

zaangażowaniem doświadcza wraz z nią trudnych momentów, współodczuwa  jej utraty najbliższych,

wojny, choroby. Helena stwarza wokół siebie intymną atmosferę bliskości, pozwalając

widzom podążać za sobą i współtowarzyszyć na jej życiowej drodze.

Spektakl stanowi piękne wspomnienie po ważnej, wyjątkowej osobie. To

przypomnienie, że historia każdej kobiety, matki, babki jest istotna i warta

opowiedzenia, zachowania o niej pamięci. Reżyserując „Helenę”, Magdalena

Dąbrowska podchodzi do tematu z czułością, czego rezultatem jest pozostawienie

widza po obejrzeniu spektaklu z kojącym poczuciem wzruszenia. „Helena” otula

bijącym od niej ciepłem i porusza delikatne obszary świadomości.

About The Author